Cumhuriyetimizin 100. Yılında 23 Nisan Bayramı

Nice 23 Nisanlara ve bu bayramların olmasını sağlayanlara saygıyla…

Nisan ve Mayıs ayları ülkemizde yetişmekte olan çocuk ve gençlerimiz için önemli günleri barındıran aylardır. Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı 23 Nisan’da, Gençlik ve Spor Bayramı da 19 Mayıs’tadır. Her iki tarih ülkemizin geçmişinde çok önemli olan olayların olduğu günlerdir. Hele 23 Nisan; “Ulusal Egemenlik”, yani bir toplumun global dünyada egemen yaşamasını sağlayan düzeninin ilk oluşturulduğu gün, bir meclis ile halkın yönetimine sahip çıkması… Yönetim sisteminin halkın elinde olması, her konuda kendi kendine yetebileceğinin kanıtı olduğu gibi siyasi dünyada da tanınır olacağının ve saygı göreceğinin kanıtı…

23 Nisan ayrıca Mustafa Kemal Atatürk tarafından yeni bir oluşumu tanımlayacak şekilde Çocuk Bayramı olarak adlandırılmış. Bir ülkenin yeni başlayan yeni düzeni büyümekte olan yeni insanlar, çocuklar ile ilişkilendirilmiş, onlara atfedilmiş sahiplensinler diye.

Evet 23 Nisan bir bayram ama bu bayramda biz yetişmekte olan çocuklarımıza ulusal egemenlik kavramının coşkusunu verebiliyor muyuz?

Ben büyürken 23 Nisan’ın Cumhuriyet ile ilişkisini anlayarak büyüdüm. Çünkü anneannemin eşi Gaziantep milletvekili olarak Atatürk tarafından meclise çağrılmış, o devirdeki tanımı ile bir mebustu. Ama bugün 23 Nisan’ı düşünürken bir “Bayram” olarak coşkulu bir anı bulamadım hafızamda. Türkiye Büyük Millet Meclisinin açılışı, Cumhuriyet olmaya doğru atılan ilk adımlar hepsi öğretilmiş ama bunun sevinci verilmemiş. Neden diye düşündüm? Aklıma ilk gelen ilkokulun ilk sınıflarından başlayarak bir grup öğrencinin bizlerden ayrılıp Tören Kıtası’nı oluşturmak üzere seçilmeleri ve onların sevinçle bu görevi yerine getirmeleri sırasında duyduğum hüzün olduğunu fark ettim. Bu bayram sanki onların bayramıydı, bizim kutlamamıza gerek yoktu.

Bu yazıyı yazmaya başlamadan önce on yaş altı aylık bir kız çocuğuna sordum “ne düşünüyorsun 23 Nisan hakkında” diye. Balonlar, eğlence, kutlama dedi. “Neyi kutluyorsun?” dedim, “bilmiyorum” dedi. Ona coşku verilmiş ama konusu yok. Bende ise konu vardı ama coşkusu yoktu.

Cumhuriyet değerlerinin yetişmekte olan nesillere aktarımında daha dikkatli olmamız gerektiğini düşündüm günlerce. Örneğin bir dönem Dünya Çocuk Günü diye çeşitli ülkelerin katılımı ile kutlanırdı 23 Nisan. O günlerde diğer ülkelerden gelen çocuklara 23 Nisan’ın ne olduğu da anlatılırdı.

Coşkuyla, sevinçle ama içeriğini bilerek kutlamamız gerekiyor bu bayramlarımızı, her bireyi katarak, herkeste duygudaşlık yaratarak…

Dr. Ayşe ERGÜVEN