Bir Annenin Depremde Yaşadıkları

Dr. Ayşe Ergüven

Ülkemizde meydana gelen büyük ve yıkıcı depremin şokunu atlatmaya çalıştığımız ilk günlerde bir anne ve iki çocuğu ile tanıştım. Hatay’da deprem sonrasında çıkılabilecek durumda olan evlerinden çıkıp ilk birkaç günü orada geçirdikten sonra Ankara’ya gelmişlerdi. Anne, çocukları geçirdikleri travmayı bir nebze bile olsa unutabilsinler diye onların istediklerini yapmaya çalışıyordu.

Onlar için ara tatilin son Pazar gecesi okula gitme hazırlıkları ile geçen gayet doğal bir geceydi. Sabah olmadan anne şiddetli bir sarsıntı ile uyanarak hemen çocuklarının yanına gidip ikisini de kucakladığı gibi evden dışarı çıkardı. Sarsıntının ne olduğunu anlamaya bile fırsatı olmamıştı, sadece devrilerek giriş kapısını kapatan portmantoyu kaldırabilmek için üst katta oturan babasına seslendi. Elbirliği ile portmantoyu kaldırarak dışarıya çıktılar. Yağmur yağıyordu, korunacak bir yer olmadığı için babasının yaktığı ateşin başında sabahı karşıladılar. O ana kadar ne olduğu hakkında bir fikirleri yoktu, gün aydınlandığında bildikleri, yaşadıkları her yerin yıkıldığını gördüler. Kendi evlerindeki hasar çevreye göre çok azdı ama sarsıntılar devam ettiği için eve girmek yerine dışarıda kalmayı tercih ettiler. Gün içinde tanıdıklarının enkaz altında vefat ettiğini öğrenmek deprem sarsıntısından daha ağır travmalar yaşattı, özellikle ergenlik çağında olan büyük kızı arkadaşlarının kayıplarından çok etkilendi.

Korunacakları tek yer arabalardı, büyük sarsıntı sonrasındaki bir iki günü arabada geçirdikten sonra anne, Ankara’daki arkadaşlarının yanına gitmenin uygun olacağını düşündü ve Ankara’ya geldiler. Geçen gün kendisini gördüğümde en çok sahili ve denizi görmek istediğini, sahilde yaptığı sabah yürüyüşlerinin aslında hayatta tek başına mücadele veren bir kadın için ne kadar önemli olduğunu ve yaşam gücü verdiğini anladığını söyledi. Şimdi Ankara’da yine tek başına çocuklarını okula yazdırmış ve kendisi de hayatını kazanmanın peşinde…

Burada sadece anne olmanın önemini vurgulamak isterim, çocuklarını öncelikle psikolojik sonra da yaşamsal olarak büyük bir afetten kurtaran bir kadın anlattığım. Kendisinin sağ duyusuna, güçlü duruşuna hayran kaldığım için Kadınlar Günü öncesinde sizlerle de paylaşmak istedim.

Bu anneye ve tüm annelere saygılarımla…