14 Şubat Dünya Öykü Günü Etkinliğimiz

Bu yıl Düzen Sağlık Grubu olarak, 14 Şubat Dünya Öykü Günü’nde sevgili çocuklardan yazdıkları öyküleri bizimle paylaşmalarını istedik.

Bu çağrımıza kulak veren çocukların yazdıkları öyküleri web sayfamızda ve şubelerimizin girişindeki panolarda paylaştık. Siz bülten okurlarımızla da kısa alıntılar paylaşmak istiyoruz.

Nehir Kader, 4-C, 9 yaş : “İnanmak ve Çalışmak”

…Dilara hıçkıra hıçkıra “ Okulda yüzme yarışı yapılacak, ben de katılacağım ama..” Annesi : “Ama ne?” Dilara devam etti. “Ama bir çok kız beni geçecek ve sınıf arkadaşlarım birinci ya da ikinci olmazsam benle konuşmayacaklarını söyledi…” Annesi “Bak sen kendine inanmalısın” dedi… En sonunda yarışma günü geldi. Dilara birazdan düdüğün çalacağını anladı ve şunları söyledi kendi kendine: Bu kadar çok çalıştım ve kendime inanıyorum. ..Dilara bütün hızıyla ve gücüyle yüzüyordu. Dilara’nın önünde bir kişi vardı ama birkaç saniye kala Dilara onu geçti ve birinci oldu. Anladı ki, inanırsak ve düzenli çalışırsak bizi kimse yıldıramaz.

Tuna Tepret, 12 yaş : “İstanbul” :

İstanbul. İki kıta arasındaki yolcuğu naçizane kılan şehir…Bilemezsiniz, içimdeki İstanbul sevgisini hiçbiriniz bilemezsiniz. Bir şehrin bir insana ne kadar haz verebileceğini anlayamazsınız. Bir ilçenin, hatta bir caddenin insanı her adımda nasıl mutlu edeceğini anlayamazsınız…Galata Kulesi’nden aşağıya bakıp İstanbul’u ayaklarınızı altında hissetmezseniz sevmezsiniz İstanbul’u. Boğaz köprüsünden geçerken oranın havasını içinize çekip , ister istemez bir “Ohh” çekmezseniz sevmezsiniz bu şehri…

Tuna Tepret, 12 yaş : “Öldürmeyen Silah”

…Soğuktan donan ellerimle çadırımıza getirilen pilav ve çorbayı titreyerek yemeye çalışıyorum. Annem düşünceli, kardeşlerim üç yaşında yaşayabilecekleri en büyük korkunun yüzlerinde bıraktığı ifadeyle yemeklerini yiyorlardı…Bembeyaz bir ışık oldu bir an için. Ölümden dönenlerin bahsettiği ışık bu olmalıydı. Ama o ışıktan sonra yaşadığımızı, kolumuz veya bacağımızın kopmadığını ve garip silahlı adamın gittiğini gördüm. Keşke bütün silahlar böyle öldürmeyen silahlar olsaydı.

Buğra Efe Nişancı, 2-B : “Sevimli Arılar”:

Bir yaz tatilinde dedemin çiftliğinde bütün hayvanlar vardı…Bir gün arılar beni soktu, ama korkmayın, kötü bir şey yoktu, sadece uyku tutmadı, ...Dedeme sorduğumda, dedem “Arının sokması iyidir oğlum” dedi. İlaç yerine geçtiğini öğrendim.

Asrın Melikoğlu

Bir zamanlar küçük bir balık varmış, her zaman çok üzgün olurmuş, hep otururmuş, çünkü fanustaymış, okyanusta değilmiş. Sahibi onun üzgün olduğunu görünce okyanusa bıraktı ve balıkçık da çok mutlu oldu.

Elif Şenay Seyhan , 8 yaş: “Kerem ile Burcu”

“Günlerden bir gün Kerem ile Burcu adında iki arkadaş yaşarlarmış…Burcular taşınma kararı almışlar. Kerem ile Burcu çok üzülmüşler…Sonra Kerem’in aklına bir fikir gelmiş. “Seni saklayalım” demiş. Burcu “Olur” demiş. Burcu’yu saklamışlar. Ama Burcu çok acıkmış ve susamış. Kerem’e “Bak bu iş böyle olmayacak” demiş…

Sena Demirdaş, 5-G: Buğday Tanesinin Öyküsü:

…Biraz zaman geçtikten sonra bir buğday değirmeninde durduk…Bizi küçük bir kız alarak değirmene götürdü ve çuvalın ağzını açtı. O zaman değişik bir şey oldu, kız küçücük ve çok tatlıydı…Bir zaman geçtikten sonra bir fırında durduk ve bizi indirdiler, çok heyecanlıydım, çünkü yeni bir hayata arkadaşlarımla başlangıç yaptım.